تهنشینی فاضلاب
تهنشینی فاضلاب: روشها، محاسبات، ساخت و شیوه اجرا
۱. هدف تهنشینی
تهنشینی (Sedimentation) فرآیندی برای جداسازی ذرات معلق (جامدات، چربیها و مواد آلی) از فاضلاب با استفاده از نیروی گرانش است. این فرآیند در حوضچههای تهنشینی (Clarifiers) انجام میشود و دو هدف اصلی دارد:
کاهش بار آلودگی (BOD و TSS) قبل از ورود به مراحل بیولوژیکی.
جمعآوری لجن اولیه (Primary Sludge) یا لجن ثانویه (Secondary Sludge).
۲. انواع حوضچههای تهنشینی
۱. تهنشینی اولیه (Primary Sedimentation):
قبل از فرآیندهای بیولوژیکی برای حذف ذرات درشت.
زمان ماند: ۱.۵–۲.۵ ساعت.
راندمان: کاهش ۵۰–۷۰٪ TSS و ۲۵–۴۰٪ BOD.
۲. تهنشینی ثانویه (Secondary Sedimentation):
پس از فرآیندهای بیولوژیکی (مانند لجن فعال) برای جداسازی بیومس.
زمان ماند: ۲–۴ ساعت.
راندمان: کاهش ۸۵–۹۵٪ TSS.
۳. تهنشینی شیمیایی (Chemical Sedimentation):
افزودن مواد منعقدکننده (مانند آلوم یا پلیمر) برای بهبود تهنشینی.
۳. روشهای طراحی و محاسبات
محاسبات کلیدی
۱. سرعت تهنشینی (Stokes Law):
vs=(g(ρp−ρw)d²)/18μ
vs: سرعت تهنشینی (m/s).
ρp: چگالی ذره (kg/m³).
ρf: چگالی فاضلاب (≈۱۰۰۰ kg/m³).
d: قطر ذره (m).
μ: ویسکوزیته دینامیکی آب (≈۰.۰۰۱ Pa.s).
۲. سطح بارگذاری (Surface Loading Rate):
SLR=Q/A
Q: دبی فاضلاب (m³/day).
A: سطح مقطع حوضچه (m²).
مقادیر استاندارد:
تهنشینی اولیه: ۳۰–۵۰ m³/m²/day.
تهنشینی ثانویه: ۱۵–۳۰ m³/m²/day.
۳. زمان ماند هیدرولیکی (Detention Time):
t=V/Q
VV: حجم حوضچه (m³).
۴. مقدار لجن تولیدی:
تهنشینی اولیه: ۰.۱–۰.۳ kg TSS/kg فاضلاب.
تهنشینی ثانویه: ۰.۳–۰.۶ kg TSS/kg فاضلاب.
۴. ساخت و تجهیزات
اجزای اصلی حوضچه تهنشینی
ورودی (Inlet Zone):
بافل (Baffle): توزیع یکنواخت جریان.
ناحیه تهنشینی (Settling Zone):
سطح صاف با شیب ۱:۱۰۰ به سمت تله لجن.
خروجی (Outlet Zone):
سرریزهای دندانهای (Weirs) برای جمعآوری آب تصفیهشده.
سیستم جمعآوری لجن:
اسکریپر (Scraper): جمعآوری لجن از کف.
پمپ لجن (Sludge Pump): انتقال لجن به مخزن.
مواد اولیه:
بدنه: بتن مسلح یا فولاد ضدزنگ.
تجهیزات مکانیکی: اسکریپرهای زنجیری یا پنوماتیک.
۵. شیوه اجرا
۱. مطالعات اولیه:
آنالیز فاضلاب (TSS، دبی، دمای فاضلاب).
طراحی ابعاد حوضچه بر اساس استانداردهای ASCE یا EPA.
۲. ساخت حوضچه:
حفاری زمین، قالببندی بتن و نصب سرریزها.
نصب سیستم اسکریپر و پمپ لجن.
۳. نصب سیستم ورودی و خروجی:
تنظیم زاویه بافل برای جلوگیری از جریان کوتاه (Short-Circuiting).
۴. تست عملکرد:
بررسی توزیع جریان و راندمان تهنشینی.
تنظیم سرعت اسکریپر بر اساس مقدار لجن.
۵. نگهداری:
بازرسی ماهانه اسکریپر و پمپ.
شستشوی سرریزها برای جلوگیری از گرفتگی.
۶. چالشها و راهکارها
جریان کوتاه (Short-Circuiting):
راهکار: نصب بافلهای اضافی یا اصلاح هندسه ورودی.
شناورشدن لجن (Sludge Bulking):
راهکار: افزودن مواد منعقدکننده یا تنظیم pH.
تجمع چربی (Scum Accumulation):
راهکار: نصب اسکیمر (Scum Skimmer) برای جمعآوری چربی.
۷. مثال کاربردی
پارامترهای طراحی برای حوضچه اولیه:
دبی فاضلاب: ۱۰۰۰ m³/day.
سطح بارگذاری مجاز: ۴۰ m³/m²/day.
سطح مورد نیاز: A=۴۰*۱۰۰۰=۲۵m².
ابعاد: قطر ۶ متر، عمق ۳ متر.
۸. ملاحظات زیستمحیطی
مدیریت لجن:
هضم بی هوازی (Anaerobic Digestion) برای کاهش حجم و تولید بیوگاز.
خشککردن لجن و استفاده در کشاورزی (در صورت عدم وجود فلزات سنگین).
کاهش مصرف انرژی:
استفاده از اسکریپرهای با موتورهای IE4 یا سیستمهای خورشیدی.
تهنشینی یکی از پایهایترین مراحل تصفیه فاضلاب است که راندمان آن به طراحی دقیق و نگهداری منظم بستگی دارد. انتخاب نوع حوضچه (مستطیلی، دایرهای یا لاملا) به عوامل فنی و اقتصادی پروژه مرتبط است.