روناب
دیباچه
کمبود بارش سالانه در مناطق کم باران و ناهمزمانی آن با دوران رشد گیاهان
زراعی، باعث افت راندمان تولید گردیده و کاوش راههایی برای رفع این مشکل
در کانون مطالعات و پژوهشهای کارشناسان قرار گرفته است.
در واقع محدودیت فراهمی آب، یکی از فاکتورهای اولیه استقرار و رشد گیاهان
در مناطق خشک و بیابانی جهان به حساب می آید. کمبود آب نقش اساسی در توزیع
و یا حذف گیاهان در سطح خاک دارد. مسایل مربوط به نحوه نفوذ آب به درون
پیکره خاک و یا تولید رواناب نیز در ارتباط با پراکنش پوشش گیاهی قرار
دارد.
فرایند جمع آوری آب شامل جمع کردن و حفظ آب در مناطقی است که در آنها
مقدار رواناب نسبت به بارش کمتر است. آب باران حاصله از شیبها که بصورت
رواناب جاری میگردد با روشهای مختلفی ذخیره شده و برای تولید زراعی مورد
بهره برداری قرار میگیرد.
در این زمینه، کانون بین المللی پژوهشهای کشاورزی برای مناطق خشک -
ایکاردا (International Center for Agricultural Research in the Dry
Areas - ICARDA) کارهایی درخور توجه انجام داده و درصدد است تا با بهره
گیری از توان علمی و تخصصی کشورهایی که موسوم به کشورهای خشک و نیمه خشک
از نظر آبهوایی هستند، چاره یاب مشکلات تولید زراعی در این مناطق از جهان
باشد.
نگاهی به گذشته
تمدنهای بیابانی باستانی روشهایی خیلی موثر برای جمع آوری آب در مناطقی
چون استرالیا، جنوبشرق آمریکا، آفریقا و خاورمیانه ایجاد و مورد استفاده
قرار داده اند. اما هیچکدام به اندازه ناباتانهای ساکن در صحرای نگیو
Negev desert (اسراییل و اردن کنونی) در این باره موفق نبوده اند. آنها
حدود 2000 سال قبل به شیوه ای حیرت انگیز با استفاده از آب جمع آوری شده،
حدود 700 هزار ایکر زمین در مناطقی که تنها بارش سالانه معادل 80 تا 100
میلیمتر بوده را زیر کشت برده بودند. پژوهشگران اسراییلی در اوایل دهه
1960 به منظور شناخت این شیوه باستانی جمع آوری آب، مطالعاتی را در منطقه
ای موسوم به وادی مشاش انجام دادند.
روشهای مدرن جمع آوری آب در کشورهای آمریکا، چین، استرالیا، مکزیک،
اسراییل، سوریه، ترکیه، هندوستان، و ... در حال مطالعه و بکارگیری میباشد.
اهداف این روشها متفاوت و شامل: تولید زراعی، مصارف دامداری، مصارف انسانی
و غیره است.
نیاز بالای جوامع به تولیدات کشاورزی در دهه های اخیر، بر روند پژوهشها
شتاب بیشتری بخشیده و بطور گسترده باعث توجه کشورهای دارای مناطق خشک و
نیمه خشک به امر پژوهشهایی از این دست شده است. نتایج این مطالعات برای
حالتهای مشابه بسیار حائز اهمیت است.
معرفی سیستم جمع آوری آب با هدف زراعی
در این روش، هر سیستم دارای یک سطح آبگیر (Catchments) و یک سطح زیر کشت
(Cultivated) است. رابطه بین این دو با يك نسبت معین بیان كه با مقدار
باران و آب مورد نیاز گیاه زیرکشت و سایر عوامل تعیین میگردد. براي طراحی
موفق سیستم نیاز به تعیین نسبت سطح آبگیر به سطح زیرکشت داریم.