خطرات سرب (Pb) در آب آشامیدنی
خطرات سرب (Pb) در آب آشامیدنی
سمشناسی و تأثیرات بر سلامتی
تجمع در بافتها (عموماً استخوانها و کلیهها) و اثرات مزمن: اختلال در عملکرد کلیه، فشار خون بالا، ناباروری و آرتریت.
اثرات عصبی بهویژه در کودکان: کاهش ضریب هوشی (IQ)، اختلال در یادگیری، بیشفعالی و تأخیر در رشد عصبی–حرکتی.
دوزهای حاد بالای Pb میتواند منجر به مسمومیت حاد شود: درد شدید شکمی، استفراغ، تشنج و حتی کما.
استانداردها و حد مجاز
سازمان بهداشت جهانی (WHO): حداکثر ۱۰ میکروگرم در لیتر (µg/L).
استاندارد اتحادیه اروپا: ۱۰ µg/L.
استاندارد EPA آمریکا: ۱۵ µg/L بهعنوان «action level» برای سیستمهای بزرگ آبرسانی.
شیوههای تصفیه و حذف سرب از آب
اسمز معکوس (Reverse Osmosis)
عبور آب از ممبرین با فاصله منافذ کمتر از اندازهی یون Pb²⁺.
کارآیی بالای >95% در حذف Pb؛ اما نیاز به پیشتصفیه (حذف کلر، ذرات معلق).
رزینهای تبادل یونی (Ion Exchange)
تبادل یونهای Pb²⁺ با یونهای Na⁺ یا H⁺ روی سطح رزین.
قابل شارژ مجدد با شستوشوی اسیدی یا بازی.
جذب سطحی (Adsorption)
کربن فعال: حذف Pb با تکیه بر سطح ویژه و گروههای عاملی سطحی.
بیوچار (Biochar) و زئولیتها: مواد ارزان و کمهزینه با ظرفیت جذب مناسب.
نانومواد (نانوذرات اکسید آهن، گرافن اکسید): کارآیی بالا اما گرانتر و نیازمند کنترل انتشار نانومواد.
الکترودیالیز (Electrodialysis)
حرکت یونهای Pb²⁺ به سمت الکترود مخالف زیر میدان الکتریکی و حذف آنها.
رسوبدهی شیمیایی (Chemical Precipitation)
افزودن هیدروکسید سدیم یا سدیم کربنات → تشکیل رسوب Pb(OH)₂ یا PbCO₃ → جداسازی با تهنشینی یا فیلتراسیون.
روشهای اندازهگیری آزمایشگاهی سرب
آنالیز جذب اتمی (AAS)
Flame AAS: حد تشخیص حدود 20–50 µg/L.
Graphite Furnace AAS: حد تشخیص کمتر از 1 µg/L، مناسب نمونههای کمغلظت.
ICP–MS (Inductively Coupled Plasma–Mass Spectrometry)
حد تشخیص در سطح نانوگرم بر لیتر. توان تفکیک چند ایزوتوپی Pb (۲۰۶Pb، ۲۰۷Pb، ۲۰۸Pb).
ICP–OES (Optical Emission Spectroscopy)
حد تشخیص حدود 1–10 µg/L، اما با پایداری و تکرارپذیری کمتر از ICP–MS.
XRF (X‑Ray Fluorescence)
مناسب نمونههای جامد (رسوبات، لولهها)، نه مایع؛ برای تشخیص سریع و غیرمخرب.
Cold Vapor AAS (CV–AAS)
برای Hg مرسومتر است، ولی گاهی برای سنجش همزمان Pb با اصلاحات ویژه استفاده میشود.
روشهای سنتی حسی و چشمی
طعم و بو
سرب محلول بهخودیخود رنگ یا بوی مشخصی ندارد؛ در غلظتهای بالا ممکن است طعم فلزی یا تلخ ایجاد کند، اما این نشانهی قابل اعتماد نیست.
تغییر رنگ یا کدورت
رسوبهای Pb(OH)₂ بهصورت لایههای خاکستری–سفید روی ظرف یا فیلتر ظاهر میشوند.
آزمونهای رنگسنجی ساده (کیتهای آزمایش سریع)
کاغذهای اندیکاتور یا نوار شیمیایی که در حضور Pb تغییر رنگ میدهند (اغلب از کمپلکسسازی Pb با Dithizone یا EDTA).
نشانههای فنی
وجود لولههای سربی یا سفیدآبه در سیستم لولهکشی منزل، فرسودگی رنگ قدیمی روی لولهها (رنگهای قدیمی سربدار).
سایر روشهای ساده و پیچیده
کیتهای الکتروشیمیایی پرتابل
الکتروشیمی سنج (potentiostat پرتابل) با الکترودهای شیشهای کربنی یا طلا، اندازهگیری جریان ناشی از اکسایش Pb روی سطح الکترود.
حسگرهای نانو
گرافن اکسید یا نانوذرات اکسید آهن پوششدار با لیگاندهای اختصاصی Pb2+؛ تغییر مقاومت الکتریکی یا سیگنال الکتروشیمیایی.
روش DGT (Diffusive Gradients in Thin films)
جذب پیوستهی Pb از آب عبوری بر روی رزین درون ژل؛ مناسب پایش بلندمدت و سنجش Bioavailable Pb.
فلورسانس هستهای (Laser-Induced Breakdown Spectroscopy - LIBS)
پرتاب لیزر به سطح، یونیزاسیون و تحلیل طیفی؛ سریع و غیرمخرب، اما هزینه و تجهیزات بالا.
علائم و نشانههای محیطی وجود سرب
فرسایش و زنگزدگی لولهها
لولههای سربی یا کرومیزدایینشده: آزادسازی Pb در آب؛ رنگ آب ممکن است کدر یا خاکستری شود.
اثر بر آبزیان
کاهش جمعیت بیمهرگان حساس (ماکروفیتها، حشرات آبزی).
ایجاد رسوب سرب در رسوبات بستر رودخانهها و دریاچهها.
تجمع در گیاهان آبی
جمعشدن Pb در برگها و ریشهی جلبکها و گیاهان هیدروفیت، از جمله نیلوفر آبی.
آزمایشهای بیولوژیکی
تستهای سمیت روی Daphnia magna: کاهش تحرک و بقاء در غلظتهای بالای Pb.
نکتهی پایانی:
به دلیل عدم وجود علائم قابللمس و قابلاعتماد حسی در مورد سرب محلول، تنها روش اطمینانبخش برای تعیین حضور و غلظت Pb در آب آشامیدنی، استفاده از روشهای تحلیلی آزمایشگاهی یا کیتهای استاندارد شیمیایی/الکتروشیمیایی است. برای پیشگیری، تعویض لولهکشیهای سربی، استفاده از فیلترهای اسمز معکوس یا رزین تبادل یونی و پایش دورهای کیفیت آب توصیه میشود.