بررسی وضعیت فاضلاب های صنعتی - تولیدی در صنایع استان تهران
علی ترابیان - دانشیار دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
مریم مهجوری - کارشناس ارشد محیط زیست
چکیده مقاله:
طی سال های 1373 تا 1378 یک طرح تحقیقاتی تحت عنوان «مطالعه و بررسی فاضلاب های صنعتی استان تهران » به اجرا درآمد که در مقاله حاضر مهمترین نتایج این تحقیق ارائه شده است . در این طرح ، صنایع غذایی ، نساجی ، شیمیایی ، فلزی و تولید محصولات کانی غیرفلزی مورد مطالعه قرار گرفتند که شامل 330 محل مراجعه بودند. روش اجرای تحقیق به صورت تکمیل پرسشنامه و نمونه برداری از فاضلاب بود. نتایج و اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که مثلاً برای صنایع غذایی ، نساجی و فلزی به ترتیب 8٪ ، 18٪ و 17٪ تصفیه به صورت مطلوب انجام می گیرد و به استانداردهای تخلیه توجه شده است. در بخش صنایع شیمیایی ، چهار گروه عمده صنایع دارویی ، صنایع تولید محصولات بهداشتی آرایشی ، صنایع تولید رنگ و صنایع کاغذسازی بررسی شدند که در میان صنایع دارویی و کاغذسازی برای هرکدام ، تنها یک کارخانه تصفیه کامل انجام می داد. اما هیچ کدام از صنایع تولید محصولات بهداشتی - آرایشی و صنایع تولید رنگ ، دارای تصفیه خانه کامل نبودند. حداکثر تخلیه پساب ها در صنایع غذایی و نساجی به ترتیب 62/4٪ و 48/8٪ به آب های سطحی و در صنایع فلزی و تولید محصولات کانی غیرفلزی به ترتیب 86٪ و 83٪ به آب های زیرزمینی بود.
کلیدواژهها:
فاضلاب صنعتی ، صنایع غذایی ، صنایع شیمیایی ، صنایع فلزی ، صنایع کانی غیرفلزی ، صنایع دارویی ، صنایع بهداشتی - آرایشی ، صنایع رنگ ، صنایع کاغذسازی ، استان تهران
کاربرد انواع فیلتر در تصفیه فاضلاب صنایع فلزی
۱) مقدمه:
استفاده از آب در تمامی صنایع امری اجتناب ناپذیر است که در نهایت آب مصرفی و یا مقداری از آن بسته به نوع صنعت به صورت فاضلاب وارد محیط زیست می شوند. با توجه به معضلاتی که تخلیه این پساب ها در محیط زیست ایجاد می کنند، کاهش حجم فاضلاب و یا تصفیه آنها لازم به نظر می رسد. فاضلاب روغن های فلزکاری که هدف اصلی آن روان کردن، کم کردن اصطکاک و خنک کردن می باشد، از زمره فاضلاب هائی است که دارای آلودگی بسیار بالا بوده و به عنوان یک فاضلابسمی (به دلیل وجود مواد افزودنی مانند مواد بازدارنده خوردگی و مواد بازدارنده رشد باکتری) برای محیط های پذیرنده مطرح می باشد (۱).
کاربرد انواع فیلتر در تصفیه فاضلاب صنایع فلزی
روان کننده های صنایع فلزی (MWF) به طور گسترده جهت خنک سازی و روان کردن قطعات فلزی حین انجام عملیات روی آنها استفاده می شود. میزان مصرف سالیانه جهانی این روغن ها حدود (۹)۱۰٭۲ L بوده و میزان فاضلاب آن بیش از ۱۰ برابر این مقدار می باشد، چراکه این روغن ها جهت استفاده باید رقیق شوند. روان کننده های مصرف شده به علت دارا بودن مواد شیمیائی مختلف، حضور بیو سایدها و غیره، سبب آلودگی های شدید زیست محیطی و انتشار بودی فساد شده شده که لزوم تصفیه و دفع نهائی مناسب و کامل را توجیه می نماید. آلاینده های اصلی فاضلاب صنایع فلزکاری شاملCOD (۸۰۰۰mg/L ۵۰۰۰)، فلزات سنگین (برحسب نوع صنعت)، TSS (براده های فلزات)، مواد محلول (آهن، سرب، آلومینیوم، نیتروژن، فسفر و ...) و مواد آلی روغنی با زنجیره های بلند و حلقوی بوده که نیاز به روش های خاصی برای تصفیه دارد. برای تصفیه این فاضلاب ها روش های مختلف فیزیکی، شیمیائی و بیولوژیکی موجود است. تصفیه های فیزیکی و شیمیائی معمول، می توانند این فاضلاب ها را تصفیه کرده، اما استانداردهای دفع را تأمین نمی کنند. در این بررسی به مقایسه روش های مختلف فیزیکی و شیمیائی تصفیه این فاضلاب ها با تکیه بر روش فیلتراسیون پرداخته و روش های مناسب با توجه به استانداردهای دفع ارائه شده است.
۱) مقدمه:
استفاده از آب در تمامی صنایع امری اجتناب ناپذیر است که در نهایت آب مصرفی و یا مقداری از آن بسته به نوع صنعت به صورت فاضلاب وارد محیط زیست می شوند. با توجه به معضلاتی که تخلیه این پساب ها در محیط زیست ایجاد می کنند، کاهش حجم فاضلاب و یا تصفیه آنها لازم به نظر می رسد. فاضلاب روغن های فلزکاری که هدف اصلی آن روان کردن، کم کردن اصطکاک و خنک کردن می باشد، از زمره فاضلاب هائی است که دارای آلودگی بسیار بالا بوده و به عنوان یک فاضلابسمی (به دلیل وجود مواد افزودنی مانند مواد بازدارنده خوردگی و مواد بازدارنده رشد باکتری) برای محیط های پذیرنده مطرح می باشد (۱).