حذف یا به حداقل رساندن آلودگی های محیط زیست در صنعت
برای کنترل و یا حذف آلودگی می بایستی منشاء تشکیل دهنده آلودگی را شناسایی کرده و راهکارهای لازم برای رفع آنرا بیابیم. صنعت نفت به ویژه عملیات پالایش از مواردی است که در ایجاد این آلودگی سهم زیادی دارد. در این میان عواملی چون افزایش کمّی تصفیه نفت خام به علت رشد تقاضا و احداث پالایشگاه های بزرگ به ویژه در کنار شهرها و مناطق پرجمعیت به علت صرفه جویی در هزینه های حمل و نقل، سبب افزایش میزان آلودگی، از سوی این صنایع شده است.
آلودگی هوا را می توان به عنوان نخستین مورد از آلاینده های پالایشگاهی، مطالعه و بررسی کرد. در پالایشگاه های ساده، پالایشگاه هایی که در آنها عمل تقطیر، تبدیلات کاتالیستی، تصفیه با هیدروژن و تأسیسات خارج از محل وجود دارد، مقدار کل نفت مصرف شده که شامل سوخت مصرفی و نفت به هدر رفته در عملیات تولیدی است نباید از۳/۵ درصد مقدار محصول بیشترشود. همچنین برای پالایشگاه هایی که دارای واحدهای تبدیلی ثانویه (Secondary Conversion Units) همچون هیدروکراکرها یا واحدهای تولید روانساز هستند، این مقدار نباید بیشتر از۶-۵ درصد و در برخی موارد تا۱۰ درصد محصول شود.
نقش تکنولوژی و صنعت در محیط زیست
تئوری تکنولوژی - محیط زیست
« نقش تکنولوژی و صنعت در محیط زیست»
در سالهای اخیر، محیط زیست موضوعی است که بیش از هر مسئلهای در دنیا مورد توجه قرار گرفته است، هر چند شاید تخریب محیط زیست یک گام جلوتر از حامیانش باشد.
در این وضعیت اکثر کارشناسان محیط زیست و فعالان این حوزه بر این اعتقادند، " آنچه که در دنیای امروز بیش از هر عاملي تهدید کننده محیط زیست بوده و عامل تخریب آن محسوب میگردد، رشد صنایع و توسعه زندگی شهري میباشد". بهرهگیری از تکنولوژی و رشد فزاینده صنعت در جوامع انسانی، بلند پروازي، زیاده خواهی و راحت طلبی انسانها را آسان مينمايد، با اين وجود آثاری را به دنبال دارد که لطمات جبران ناپذيري را به طبيعت وارد مينمايند.
اتفاقاتی مثل گرم شدن زمین، سوراخ شدن لایه اوزون، تخریب جنگلها به واسطه راهسازی، خشکاندن تالابها و دریاچهها به منظور احداث اتوبان و بزرگراهها، آلودگیهای نفتی دریاها و ... تنها آوردههايي هستند از توسعه صنعت، تکنولوژی و جوامع انسانی كه نصیب محیط زیست شده است. با این وجود مسالهای که شاید در ایران کمتر به آن توجه شده آن است كه در کنار این تأثیرات آیا میتوان تکنولوژی را همراه و همگام با محیط زیست نمود؟
سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی ایران
مشکلات سدیم در صنعت
ضایعات و خسارات ناشی از اثرات خوردگی روی سازه هایی كه در جنوب كشور به ویژه در سواحل دریا احداث می گردند، اعم از سازه های دریایی نظیر شمعهای فولادی و بتنی اسكله ها، سپرهای فولادی، اتصالات سیستم ضربه گیرها و غیره یا انهایی كه در محاور دریا احداث می گردند، مانند فلزات بكار برده شده در ساختمانها، انبارها ، منابع آب و هوایی و تاسیسات مكانیكی سالانه رقم قابل توجهی به خود اختصاص می دهد. در این راستا شناخت عوامل خورنده به ویژه عوامل محیطی و همچنین نحوه مقابله با آنها مستلزم آگاهی و مطالعه دقیق در این زمینه می باشد.
بطور متوسط حدود 3/5% از وزن آب دریا را نمكهای مختلف تشكیل میدهند. این نكتها در تركیب با یكدیگر انواع كلرور ها وسولفاتها را تشكیل داده (نظیر كلرید سدیم، كلراید و سلوفات منیزیم سولفات كلسیم و ...) كه هر یك از آنها به نحوی موجب فساد و تخریب سازه های بتنی در محیطهای دریایی می گردند. این نكتها از طریق خلل وفرج و تركهای موئین و هر نوع منفذی كه در بتن وجود داشته باشند، به داخل آن نفوذ كرده تخریب و زوال آن را موجب می گردند. تركیبات منیزیم و همچنین دی اكسید كربن محلول در آب دریا و سولفاتهای موجود عمدتا تجزیه و زوال بتن را باعث می گردند.
معمولا بتن محیطی با خاصیت قلیایی بالا ایجاد می كند كه فولاد داخل آن را در مقابل خوردگی محافظت می نماید. بتن با نسبت آب به سیمان كم، خوب متراكم شد ه و خوب به عمل امده دارای نفوذ پذیری پائینی است كه نفوذ عوامل موجب خوردگی یعنی اكسیژن، یون كلر یون سولفات، دی اكسیدد كربن و آب را به حداقل می رسانند. قلیائیت بالای ملات سیمان می تواند با شستشو یا كربوناسیون از بین برود. وجود اكسیژن و آب برای وقوع خوردگی ضروری می باشد یونهای كلر موجود در داخل ملات به از بین بردن لایه محافظ ایجاد شده توسط محیط قلیائی روی ارماتور تمایل دارد. هر قدر قلیائیت سطح تماس بتن –فولاد بالاتر باشد، غلظت یون كلر لازم برای وقوع خوردگی بالاتر است.