مرجع تخصصی آب و فاضلاب

این انگل با نامهای متفاوتی شناخته می شود از جمله:
انتروبیوس ورمیکولاریس   Enterobius vermicularis
اکسیوریس ورمیکولاریس    Oxyuris vermicularis
کرم نشیمن گاهی    Seat worm
کرم سوزنی    Pin worm
کرم نخی    Tread worm

انتشار جغرافیایی:این انگل شیوعش از سایر کرمهای انگلی بیشتر است و علت شیوع بیشتر آن سادگی سیر تکامل و سهولت در پراکندگی تخم آن است.تمام افراد بخصوص اطفال مبتلا می شوند.شدت آلودگی در خانواده های پرجمعیت و فقیر،ساکنین نوانخانه ها ،پرورش گاهها و یتیم خانه هایی که فاقد موازین بهداشتی می باشد بیشتر است(مهدها ، خوابگاهها،سربازخانه ها).
بچه ها نسبت به بزرگتر ها و سفید پوست ها نسبت به سیاه پوست ها بیشتر آلوده می شوند.پراکندگی این کرم در تمام ایران گزارش شده،بیشتر در نواحی شمال غربی و مناطق سردسیر بیشتر است.نسبت آلودگی تا سن 2سالگی در حداقل است ور سن مهد کودک و کودکستان در حداکثر خود بوده است که آقای ظهور و همکاران طبق تحقیقاتی در سال 1368 این مسئله را اعلام کرده انمیزبان اصلی این کرم انسان است.میزبان واسط ندارد و محل جایگزینی روده بزرگ بخصوص سکوم است.

شکل ظاهری:کرمهای سفید رنگ،نخی شکل و شفاف هستند.اندازه ماده 13-10 میلی متر و نرها 2.5میلی متر است. در انتهای قدامی کرمهای بالغ دو باله راسی یا گردنی به نام سفالیک آله Cephalic Alae قرار دارد که در حرکت کرم نقش دارد.انتهای کرم ماده ساده و نوک تیز بوده به همین دلیل به آنها سوزنی یا سنجاقی می گویند ولی انتهای کرم نر پیچ خورده و دارای اسپیکول است.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب